20 DE JUNHO DE 1909 - LISBOA: DESASTRE NA PRAÇA DE ALGÉS E FESTA NO CAMPO PEQUENO DO CAVALEIRO JOSÉ BENTO DE ARAÚJO (na imprensa portuguesa)


Biblioteca nacional de Portugal


Passes... de peito

Na quinta feira passada reappareceu em Algés a Reverte.

Não foi feliz o nosso amigo Segurado, pois a concorrencia não foi grande, o que mais uma vez lhe demonstra que nada ha para aquella praça como as corridas burlescas.

Apesar do caracter de corrida formal que o Segurado lhe quiz impor, nada vimos de geito a não ser um par de bandarilhas de Silvestre Calabaça e o toureio a cavallo de Victor Marques, que continúa mostrando vontade e aptidões.

A Reverte na primeira parte deixou-se acariciar duas vezes pelos cornupetos; melhorando-se na segunda, onde conseguiu fazer alguma cousa.

— Com uma boa casa, realizou-se no dmingo a festa e despedida dos cavalleiros Manuel e José Casimiro.

Na lide a cavallo, os dois Casimiros mentiveram os seus creditos, salientando-se José, que está innegavelmente o nosso primeiro cavalleiro tauromachico.

Na lide do oitavo touro José Casimiro e Jorge Cadete estiveram simplesmente magistraes.

Dos restantes não houve falta de vontade, notando-se um soberbo par de Theodoro, um quite de Ribeiro Thomé e varios recortes e capotazos de Jorge Cadete que esteve diligente na bréga.

O gado, comquanto sahisse bravo, todavia era mal intencionado, sendo porém aproveitado com acerto.

O espada Antonio Segura (Segurita) como bandarilheiro é aceitavel e mesmo brégando com o capote, porém com a muleta baila muito, e está ainda muito pouco seguro, sr. Segurita.

Manuel Casimiro recebeu muitos brindes e a mais affectuosa despedida dos seus amigos e collegas.

Boa viagem e boa fortuna aos dois sympathicos artistas é o que lhe desejo por essas terras de Hespanha e França.

Já me esquecia falar do bandarilheiro Macarêno. Conservou o seu nome em toda a corrida.

Nunca vi nada mais Macarêno.

Para domingo temos a festa do Zé Bento (de Araújo), com um soberbo curro e o espada Saleri, Eduardo Perestrelo, D. Carlos Mascarenhas e os nossos melhores artistas.

ZÉ DA HERDADE

In O XUÃO, Lisboa - 15 de Junho de 1909

20 DE JUNHO DE 1909 - LISBOA: TOUREIROS ESPANHÓIS NO BENEFÍCIO DO CAVALEIRO JOSÉ BENTO DE ARAÚJO (na imprensa espanhola)



Biblioteca nacional de España


ESTAFETA TAURINA

En la corrida que á beneficio del notable rejoneador (José) Bento d'Araujo se celebrará en Lisboa, los toros serán de Cunha y en la lidia tomarán parte los toreros españoles Saleri, Bienvenida, Moyano, Maera y Sordo.

El Barquero.

In EL HERALDO DE MADRID, Madrid - 18 de Junho de 1909

25 DE AGOSTO DE 1892 - PARIS: MAIS UMA TOURADA NAS ARENAS DO BOIS DE BOULOGNE (na imprensa francesa)

 

Bibliothèque nationale de France


COURRIER DES THÉATRES

À 3 heures, 18ème grande course de taureaux aux arènes de la rue Pergolèse.

Au programme:

José Bento de Araujo, caballero en plaza; courses espagnoles avec Ojéda de Séville et sa cuadrilla; courses provençales avec le quadrille de Lombros; les picadores.

In LE FIGARO, Paris - 25 de Agosto de 1892

25 DE OUTUBRO DE 1896 - RIO DE JANEIRO: UMA CORRIDA BANAL (na imprensa brasileira)

 

Biblioteca nacional do Brasil

A tourada de hontem

A 13ª festa tauromachica deste anno podia ter sido uma festa melhor.

A circumstancia de ser offerecida ao Club dos reporters e ao Lyceu Litterario Portuguez levou á praça da rua S. Christovão uma concurrencia muito regular de senhoras e cavalheiros, que devem ter saido de lá bastante desiludidos.

Os touros, em numero de seis, foram lidados conforme o programma: força é dizer que attestaram publicamente sua antiga bravura, mas tambem mostraram que a respeito de farpas, elles estavam dispostos a evital-as o mais possivel.

Á cabeça do 1º touro que Alfredo Tinoco havia lidado a cavallo, mandou o intelligente que se lançassem os moços de forcado; e foi o mesmo que ordenar uma meia de duzia de bolèos. O animal estava valente, de armação alta, e lançou por terra os que lhe offereciam o peito.

O 5º touro foi tambem, depois de lidado por Gonçalves e Luiz Homem, entregue aos forcados que não conseguiram pegar-lhe á unha, tal a valentia da féra e a falta de união dos homens a quem cabe esse serviço.

O 6º touro pertenceu a José Bento (de Araújo) que o tratou bem, e teve por fim, occasião de ver-se que não ganhou muito, como artista, dando confianças ao publico. na sua franqueza rude, vendo que não podia metter mais um ferro curto que tinha em mão, retirou-se dizendo: "Adeus!" para aechibancada, e ouviu com dissabor um "ha mais tempo" bem dispensavel.

Para o touro que trazia ao pescoço 200$ ninguem appareceu. O animal percorreu a arena com frenesi procurando quem lhe offerecesse frente, e apenas via uma ou outra perna galgando a trincheira.

Comtudo isto, a tourada terminou ás 5 1/2 da tarde, no meio de um descontentamento geral.

In O PAIZ, Rio de Janeiro - 26 de Outubro de 1896

24 DE MAIO DE 1891 - MADRID: E DEPOIS DA CORRIDA EXTRAORDINÁRIA... (na imprensa espanhola)

 

Biblioteca nacional de España


Toros

Ayer tarde se verificó la corrida extraordinaria dispuesta por la sociedad "La Precursora", sociedad benéfica de peluqueros y barberos de Madrid, lidiándose en ella ocho toros; dos para rejoncillos, de la ganadería de don Benjamín Arrabal, y seis de la del señor duque de Veragua, para Mazzantini, Espartero y Guerrita.

Presidia el Sr. Párraga.

Colocados en sus puestos los caballeros en plaza D. José Bento d'Araujo y D. Manuel Casimiro d'Almeida, se dió suelta al primer toro al que prendió el primero tres rejones con mucho arte, y otros dos su compañero muy aceptables.

Lesaca, de corinto con oro, lo pasó 11 veces y lo mató de una estocada al lado contrario, saliendo alcanzado y prendido recibiendo una cornada en la ingle izquierda, al parecer de alguna consideración.

Al segundo le pusieron tres rejones y dos pares de banderillas desde el caballo, y fué al corral por disposición de la autoridad.

Comenzó la formalidad y salió el primero de Veragua, que tomó siete varas, dió dos caidas y mató tres caballos. Recatero y Galea le pusieron dos pares y medio, y Luis, de azul con oro, lo pasó 24 veces de muleta y lo mató de un pinchazo y una buena.

El segundo fué primorosamente toreado por el Espartero, por lo que alcanzó una gran ovación. Tomó el toro ocho varas, dió tres caidas y mató tres caballos. Julian y el Morenito le pusieron tres pares y Manuel, de blanco con oro, lo pasó siete veces superior y le dió una magnífica estocada. Muchas palmas.

Tomó el tercero nueve varas, dió seis caidas y mató cinco caballos. Espartero y Guerra hicieron quites superiores. Primito y Mogino le pusieron tres pares y Guerra, de grana con oro, lo pasó repetidas veces, dió una estocada tendida y un descabello al tercer intento.

Al salir el cuarto, que era tambien cárdeno y buen mozo, abandonamos el redondel.

La corrida ha resultado buena.

Los toros de rejoncillos regulares.

Los de Veragua superiormente presentados.

El primero bueno en varas y banderillas y un poco inquieto á la muerte. El segundo bueno entodo; el tercero superior.

Banderilleando, Luisito en el primero; Morenito y Julian en el segundo; los de Guerra en el tercero.

Mazzantini, en el primero, movidísimo al pasar y bien al herir.

Espartero quedó superior en la muerte del segundo; lo toreó de muleta admirablemente y lo mató muy bien y con coraje.

Guerrita, en el tercero, más movido que de costumbre. Al herir, aunque lo hizo por derecho, resultó tendida la estocada.

Lesaca, en el primero, valiente.

Los caballeros portugueses muy aplaudidos por su habilidad á caballo.

La presidencia, bien.

La entrada un lleno.

La tarde, buena.

In DIARIO OFICIAL DE AVISOS DE MADRID, Madrid - 25 de Maio de 1891

17 DE JULHO DE 1892 - PARIS: A TOURADA DE DOMINGO NAS ARENAS DO BOIS DE BOULOGNE (na imprensa francesa)

 


Bibliothèque nationale de France


Courrier des Spectacles

Aujourd'hui, à trois heures, la 7ème grande course de taureaux aux Arènes de la rue Pergolèse.

Au programme:

Mlle Maria Gentis, caballera en plaza; José Bento d'Araujo, caballero en plaza; le Mateito et sa cuadrilla; Marius Monnier, de Marseille, et son quadrille provençal; les picadores.

NICOLET

In LE GAULOIS, Paris - 17 de Julho de 1892

3 DE OUTUBRO DE 1897 - RIO DE JANEIRO: TOURADA DIVERTIDA APESAR DOS TOUROS MAUS (na imprensa brasileira)

 


Tauromachia

Dissemos hontem ser infallivel a enchente na praça de touros, e effectivamente houve um casão.

Todos os elementos necessarios para proporcionar ao publico um dia divertidissimo, um dia verdadeiramente cheio, reuniram-se tão harmonicamente, alliaram-se com tal felicidade, que merecem cumprimentos aos beneficiados.

A praça achava-se elegantemente ornada não só com folhagens, bandeiras, escudos, etc., como tambem por muitas, mas mesmo muitas, senhoritas da nossa melhor sociedade, as quaes deram cunho mais alegre á festa.

A corrida póde-se dizer que foi agradabilissima, máo grado não ter prestado absolutamente o 3º touro e não ser dos melhores o 2º.

Ás 4 horas a anciedade começava a manifestar-se, quando ao signal competente e depois das cerimonias da praxe apresentou-se na arena o 1º touro, o qual devia ser farpeado pelo arrojado Alfredo Tinoco. O animal portou-se bem; era uma verdadeira féra. Tinoco, com  a pericia de que é dotado, applicou-lhe seis farpas, que lhe valeram muitos applausos.

O 2º touro, como dissemos acima, não foi dos melhores. Comtudo Calabaça conseguiu applicar-lhe dois pares de ferros e os srs. Pontes e Cruz um par cada um.

Não prestou absolutamente o 3º touro. Tinha medo, muito medo, dos bandarilheiros.

El Chispa e Morenito conseguiram, a muito custo, applicar-lhe o 1º dois pares de ferros e o 2º tres ferros unicamente.

Depois deste touro entraram na arena Pai Paulino, Pai Antonio, Zé Cabeça e mais alguns artistas, cujos nomes não nos vem á mente; todos estavam bem caracterisados.

O primeiro imitou o popular actor Brandão e os demais esforçaram-se por imitar os artistas mais salientes do nosso theatro. Depois de darem ás gambias, farpearam todos o 4º touro, fazendo prodigios de coragem.  Dado o signal para pegar, Pai Paulino atirou-se duas vezes ao touro, nada conseguindo; Pai Antonio, porém, foi mais feliz e fez uma pega admiravel, incendiando todos, com a coragem que patentearam, o enthusiasmo do publico. O touro foi bom.

Entrou em seguida na arena o 5º touro para ser bandarilhado por El Gordito, o qual conseguiu applicar-lhe cinco pares de ferros. O touro foi bom; não se prestou, porém, á sorte da muleta.

El Gordito foi muito applaudido; José Bento (de Araújo), farpeando o 6º touro, portou-se muito bem, conseguindo applicar-lhe cinco farpas e um ferro curto. Muito applaudido.

Pai Paulino conseguiu algumas farpas no 7º touro, que foi regular.

Muito justas e merecidas demonstrações de sympathia recebeu elle do publico, que tanto o admira e a que elle tanto diverte.

In O PAIZ, Rio de Janeiro - 4 de Outubro de 1897

21 DE JUNHO DE 1908 - LISBOA: CORRIDA COM A AERONAUTA COROMINAS (na imprensa espanhola)

 

Biblioteca nacional de España

Desde Lisboa

CAMPO PEQUEÑO

Día 21 de Junio

Con esta corrida, que era la duodécima de abono, se decían que terminaban las corridas organizadas por la empresa Santos y Compañia; pero según nuestros informes, la última corrida de esta empresa será el 5 de Julio, en la que toreará el insigne diestro Bombita.

En la corrida de hoy se lidiaron diez toros de la antígua ganadería de Pancas, hoy perteneciente al reputado ganadero Emilio Infante, que estuvieron bien presentados, cumpliendo todos, habiendo algunos bravos, denotando buena sangre.

José Bento (de Araújo) y José Casimiro fueron los rejoneadores encargados de farpear cuatro toros.

El primero, que es innegablemente un buen rejoneador, lidió sus dos toros con valentía, procurando variar su trabajo; toreó con conciencia, siendo ovacionado.

El segundo, que es un joven, pero que se las trae, toreó con valor sus toros; pero donde su trabajo ha sido superior, ha sido en el cuarto, en que no se puede torear mejor á caballo, y es que José Casimiro tiene la valentía por arrobas y mide los terrenos con mucha precisión; de ahí el imprimir á su trabajo un mérito extraordinario, que arranca entusiastas ovaciones en el público.

Teodoro y Cadete salieron para el segundo, que banderillearon superiormente, siendo muy aplaudidos.

Antonio Soriano (Maera chico) lidió el tercero con Manuel dos Santos.

Este ejecutó á porta gaiola una magnífica suerte de silla, colocando un excelente par, y Maera dos superiores pares de frente y un excelente par al sesgo.

Juan de Oliveira también clavó en el tercero un buen par de frente.

José Carmona (Gordito), que pisaba por primera vez el ruedo de Campo Pequeño, su estreno en esta plaza no fué muy satisfactorio, si bien es verdad que los toros que le tocaron no fuerón para poder lucirse; pero es lo cierto que su trabajo no correspondió á lo que de él se esperaba.

Con las banderillas, puso dos pares al cambio en el quinto y dos en igual suerte en el séptimo, y otros varios malos.

Con la muleta, tampoco hizo nada de mérito; y con el capote, procuró adornarse en los quites á los picadores.

Mazzantinito tuvo una buena tarde.

Tanto en banderillas como con la muleta y el capote, estuvo bien, oyendo aplausos, y en los quites á los picadores, superior.

La lidia del tercero y octavo fué parodiando á la española.

Agujetas y Broncista pusieron buenas varas, sobresaliendo el valiente Agujetas.

Antes de empezar la corrida, se verificó la ascensión de la aeronauta señorita Corominas, la reina de los aires, que hizo una bonita ascensión; pero este atractivo, en mi opinión, no es para Campo Pequeño. Nuestra plaza ha sido construída para dar corridas formales y, en tiempo propio, novilladas, y entonces es cuando debería darse la ascensión de globos, y nunca en temporada de corridas serias; pero nuestra empresa no se preocupa con esas niñerias, lo que desea es mucha concurrencia y nada más; y como los aficionados ya están hartos de verse ludibriados por esta empresa, que no mira nada más que la ganancia, no concurre á los espectáculos, y por eso, ni con la ascensión de globos ni con cosas idénticas, va al Campo Pequeño.

In EL TOREO, Madrid - 27 de Julho de 1908

30 DE AGOSTO DE 1891 - PARIS: SUCESSO MERECIDO NA CORRIDA DAS ARENAS DO BOIS DE BOULOGNE (na imprensa francesa)

 

Bibliothèque nationale de France


Courrier des Spectacles

La quinzième course de taureaux a eu lieu hier aux Arènes de la rue Pergolèse, devant une assistance nombreuse.

Bernardo Hierro, Ojeda, (José) Bento de Araujo, les picadores et l'amateur français piquant à la mexicaine, ont obtenu un vif succès, très mérité du reste.

NICOLET

In LE GAULOIS, Paris - 31 de Agosto de 1891

13 DE JULHO DE 1891 - PARIS: TOURADA DE SUCESSO NA VÉSPERA DA FESTA NACIONAL (na imprensa francesa)



Propos de Coulisses

Beaucoup de monde hier aux arènes de la rue Pergolèse. Succès énorme por mademoiselle Gentis, José Bento de Araujo, Valentin Martin, Le Mateito, les picadores et les Landais.

Dimanche prochain, neuvième course.


In GIL BLAS, Paris - 14 de Julho de 1891

4 DE OUTUBRO DE 1891 - PARIS: MAIS UMA TOURADA NAS ARENAS DO BOIS DE BOULOGNE COM ARTISTAS FRANCESES, ESPANHÓIS E PORTUGUESES (na imprensa francesa)


Bibliothèque nationale de France


Petites Nouvelles

Dimanche prochain, à deux heures et demie, vingtième grande course de taureaux, aux Arènes de la rue Pergolèse.

Au Programme:

Valentin Martin, le Mateito et leurs cuadrillas; José Bento de Araujo, caballero en plaza, et les picadores.


In LE RADICAL, Paris - 3 de Outubro de 1891

13 DE SETEMBRO DE 1896 - RIO DE JANEIRO: CORRIDA DE HOMENAGEM À ESQUADRA ARGENTINA COM TOUREIROS PORTUGUESES (na imprensa brasileira)


Biblioteca nacional do Brasil


Tauromachia

Em homenagem á esquadra argentina, que em nosso porto se acha, foi a tourada de hontem.

Depois da chegada dos officiaes argentinos, que foram recebidos ao som do hymno argentino e estando repletos de senhoras e cavalheiros todos os logares da vasta praça, que se achava bem ornamentada, foi dado o signal para o começo do divertimento que, como de costume, principiou pelas cortezias, sendo em seguida lidados com galhardia tres touros portuguezes e tres brazileiros, que proporcionaram ensejo aos cavalleiros Alfredo Tinoco e José Bento de Araujo de mostrarem mais uma vez o quanto valem como cavalleiros e como toureiros arrojados que são.


O espada Alberto Rojas e os bandarilheiros Carlos Gonçalves, Luiz Homem, Carlos Silva e Manoel Brabo estiveram na altura da situação, trabalhando a contento geral e com muita pericia os bravos touros que lhes estavam destinados, valendo-lhes isso francos e calorosos applausos.

O grupo de forcados foi por diversas vezes enxovalhado, só se salvando o Cara Linda, que foi como sempre o heróe do dia, no que respeita ás pegas.

O 4º touro, na occasião em que era bandarilhado, caiu morto na arena por lhe haver peneirado funda, em sitio mortal, uma farpa.

O divertimento correu na melhor ordem.

In O PAIZ, Rio de Janeiro - 14 de Setembro de 1896

26 DE MAIO DE 1907 - LISBOA: BOA CORRIDA COM ARTISTAS ESPANHÓIS E PORTUGUESES NA PRAÇA DO CAMPO PEQUENO (na imprensa espanhola)


Biblioteca nacional de España


Desde Lisboa

Novena corrida de la temporada en Campo Pequeño

Con esta fiesta terminó la empresa Santos y Compañia la serie de corridas dadas por su cuenta, según se dice; pero nuestros informes, que son verdaderos, nos dicen que aún tendremos tres corridas extraordinarias por cuenta de la empresa; la primera, á 13 de Junio, con Bombita y las otras dos, á 23 y 24, con Fuentes, con sus banderilleros y picadores.

En la corrida verificada el domingo 26 actuó de matador Bienvenida, acompañado del novillero Angelillo y los piqueros Rafael Mateo (Pica) y Pedro Mateo (Cantaritos).

Se lidiaron doce toros, siendo diez pertenecientes á la ganadería del ex banderillero Roberto da Fonseca y dos cedidos á la empresa por el reputado ganadero Luis Patricio, destinados para los picadores.

Los toros de Roberto estaban regularmente presentados, de poco cuerpo y también de escasa bravura, sobresaliendo apenas el primero, segundo y octavo.

Los de Patricio eran dos bellos y corpulentos bichos y de muchas arrobas; el primero tenía realmente tipo de toro de lidia, pero muy quedado; el segundo, más bravo y duro, arremetió con ganas á los del castoreño, haciéndoles palpar la arena algunas veces con los costados, y Cantaritos, en un puyazo, se quedó encima del toro.

Los rejoneadores José Bento (de Araújo) y Morgado de Covas, eran los encargados de farpear el primero y cuarto, y el décimo á dúo; el primero toreó siempre con valentía y arte, principalmente al primero, que era bravo; y el segundo, en el cuarto, anduvo regularmente; en el décimo no emplearon rejoncillo ninguno por el toro no querer caballo.

De los banderilleros solo citaremos á Cadete, que estuvo superior en banderillas, y Antonio Soriano (Maera chico), en banderillas y en la brega, así como Antonio Burgos (Malagueño), que en el que banderilleó con Angelillo, con las de cuarta, dejó buenos rehiletes; en la brega, muy activo y oportuno. Del resto, como se vé, es muy poco el trabajo artístico en esta corrida.

La lidia á la española, que despierta siempre gran entusiasmo, fué lo mejor de la fiesta.

Pica y Cantaritos emplearon buenos puyazos, principalmente este último, que se arrimaron bien á los toros, picando siempre en lo alto, siendo ambos muy aplaudidos y con justicia.

Bienvenida estuco como siempre valiente y artístico, adornándose por veces, principalmente en la lidia á la española, en que nos mostró cuanto sabe de buen torero, siendo por veces muy aplaudido.

Con las banderillas no se lució tanto como otras veces, porque los toros no se prestaban á ello.

Con la franela estuvo valiente; pero bailando bastante, sin motivo, porque el toro tomaba bien la muleta, acabando el toro por saber cosas que no conocia.

Angelillo, que es innegablemente un torero que sabe, banderilleó con Malagueño el séptimo con las cortas, dejando algunos pares buenos, que la asistencia aplaudió. Lanceando de capa nos gustó sobremanera Angelillo, por la manera artística como lo hace, alargando los brazos lo suficiente para no dejar ir al toro, con los pies clavados en el suelo, y luego que lo hace con elegancia; el público notó poco el trabajo de Angelillo y por eso no le aplaudió como era de justicia, así como cuando en el sexto toro, Bienvenida le dió la muleta, mostrándonos Angelillo que tiene excelentes gacultades, trasteando con confianza y serenidad.

Eso es en suma lo que ha sido esta corrida, á la cual ha asistido el infante D. Alfonso, hermano del rey.

MANUEL JOAQUIN GÓMEZ.

In EL TOREO, Madrid - 13 de Junho de 1907

25 DE SETEMBRO DE 1892 - PARIS: SUCESSO PARA A CAVALEIRA FRANCESA MARIA GENTIS NO SEU REGRESSO À LIDE (na imprensa francesa)


Bibliothèque nationale de France


COURRIER DES THÉATRES

La rentrée de Mlle Maria Gentis a eu lieu dimanche aux arènes de la rue Pergolèse. Elle a été brillante et marquée par un succès éclatant. Jamais, en effet, la gracieuse caballera n'a été plus maîtresse d'elle-même et n'a mieux conduit son cheval, toujours un peu rebelle au taureau auquel elle a planté deux javelines avec le plus grand brio. Remigio Frutos et sa cuadrilla, Marius Monnier, José Bento d'Araujo et les picadores ont également rivalisé de courage et d'habileté et ont été salués par d'unanimes et mérités applaudissements.


De nouveaux taureaux sont arrivés hier.

Jeudi prochain, 27ème course.

Georges Boyer.

In LE FIGARO, Paris - 27 de Setembro de 1892

20 DE SETEMBRO DE 1896 - RIO DE JANEIRO: UMA CORRIDA À ANTIGA PORTUGUESA (na imprensa brasileira)


Biblioteca nacional do Brasil


A tourada de hontem

A tourada de hontem, promettida á antiga portugueza, foi satisfatoriamente concorrida. Sol e sombra estavam repletos.

Ás 4 horas o Sr. Joaquim Teixeira Cardoso, servindo de neto, fez as mesuras do estylo; entrou a cuadrilha, e começou o toureio.

Notou-se desde logo em que consistia a lida á "antiga portugueza". O Nelo, especie de cavalleiro andante ou de moço escudeiro, recebe as ordens do intelligente, e dispara o corsel para transmittil-as. Não sae da praça: mantem-se junto á "casa da guarda." Não se ouve o clarim: é elle o annunciante de todas as deliberações.

Tambem os moços de forcado não vêm sosinhos, vêm acompanhados por uma "azemula" que carrega dois parallelipipedos de 100 centimetros quadrados de base, e metro e tanto de altura; parecem caixão de defunto (á antiga); e chamam-se "caixas das farpas"!

Ainda mais. Os moços de forcado não ficam do lado de dentro, ficam da parte de fóra, juntos e com os forcados em riste contra o touro.


O primeiro animal saiu do curro ás 4 e 10 minutos. Preto e um pouco ousado, com quanto se resentisse de lides anteriores, deu opportunidade para Alfredo Tinoco lhe metter 5 farpas e 3 ferros curtos. Contra o Nelo investiu a féra uma vez; e o Nelo, vendo o cavallo pegado a meio, defendeu-se, mettendo-lhe em pleno cachaço a farpa que empunhava, com o que fez o touro ajoelhar e livrou-se do perigo.

Colon passou-o á capa com certa dextreza.

O 2º, destinado a Carlos Gonçalves e Carlos Silva, era um boi malhado, castrado, espantado, que se negou a todas as sortes e foi recolhido com um só ferro. Veiu outro, branco, por elle, que nem um ferro levou. E sob a mesma vaia de assobios appareceu um 4º touro malhado. Veiu outro ainda, castrado, branco, fugitivo como os outros, mas que, depois de levar uns ferros algum tanto á força, espertou e foi bem pegado á unha pelo afamado Cara Linda.


O 6º touro, 4º do programma, era portuguez, negro e de boa reputação na arena, onde já é muito conhecido. Elle tambem provou muito conhecel-o; e, sò para não desmentir um passado de sortes magnificas, prestou-se a receber de José Bento (de Araújo) 4 farpas e 3 ferros curtos, que produziram geral satisfação.

Depois do intervalo de 15 minutos, em que os forcados fizeram o costumado bando precatorio, o Nelo deu entrada ao 5º touro do programma, que foi entregue a Alfredo Tinoco.

Era uma boa féra, resentida como os outros bois portuguezes do castigo de nove corridas consecutivas. Foi de encontro aos forcados e, com a testa, quebrou a meio o páo de um e arrebentou o ferro do outro. Retiraram-se os homens da arena por terem ficado dois desarmados.

O bem adestrado cavalleiro metteu-lhe duas farpas e seis ferros curtos.

O 8º touro da corrida, 6º do programma, era um pampa, que depois de alguns ferros mal mettidos por C. Gonçalves e M. Bravo, andou a dar umas cambalhotas com a sua mania de pular a trincheira. Colon passou-o de capa e fez a sorte de espada; o intelligente mandou pegar á unha o animal, no que foi obedecido pelos forcados.

O 9º touro castrado, branco, negou-se á sorte da vara. Bandarilhado por Luiz Homem e Carlos Silva, foi tambem pegado á unha.


Com o 10º touro José Bento (de Araújo) fez prodigios de valentia. Animal preto, um pouco parado, custava a decidir-se n'uma arremettida; e o cavalleiro chamava-o, provocava-o intrepidamente, forçando á sorte, que era geralmente coberta de estrepitosos applausos. O publico ficou satisfeito com o modo por que José Bento (de Araújo) tirou partido desse puro sangue damnado, feroz, que a lide constante já tornou de certo modo matreiro.

Tendo recebido o baptismo do primeiro touro, o Nelo recebeu a extrema-uncção do ultimo. E, bem montado como se achava, houve-se com pericia, evitando o animal.

Ás 5 3/4 estava acabada a festa, e retiravam-se os 8.000 espectadores, que enchiam o amphytheatro.

In O PAIZ, Rio de Janeiro - 21 de Setembro de 1896

3 DE JUNHO DE 1906 - LISBOA: PRIMEIRO BENEFÍCIO DA TEMPORADA PARA O CAVALEIRO JOSÉ BENTO DE ARAÚJO, ACABADO DE REGRESSAR DO BRASIL (na imprensa espanhola)


Biblioteca nacional de España


FUERA DE BARCELONA

Lisboa 13 de mayo 1906

En la plaza de Campo Pequeño de Lisboa, se preparan las siguientes corridas á beneficio de los diestros que á continuación cito:

3 junio: José Bento d'Araujo.
10 junio: Manuel dos Santos.
8 julio: Manuel Casimiro.
15 julio: Jorge Cadete.
29 julio: Theodoro Gonçalves y José Casimiro.
5 de agosto: Torres Blanco.
2 septiembre: Thomas da Rocha.

Además, en la propia plaza tendrá lugar el día 17 de junio, una corrida extraordinaria organizada por la Aosicçao dos Creados de Mesa.

El día 27 del corriente se inaugurará una nueva plaza de toros em Samora Correia. En dicho día figurarán como caballeros en plaza, los aficionados Carlos Avellar da Costa Freire y Carlos Salgueiro Costa y como banderilleros Henrique Avellar da Costa Freire, Eduardo Perestrello de Vasconcellos, Carlos Boselho y Arnaldo Futscher, y en la segunda corrida, que tendrá lugar al día siguiente, los profesionales, Theodoro Gonçalves, Manuel dos Santos, Ferreira Estudante y otros.


Ha regresado del Brasil el caballero (José) Bento d'Araujo.

MONFRA

In LA FIESTA NACIONAL, Barcelona - 26 de Maio de 1906

16 DE AGOSTO DE 1896 - RIO DE JANEIRO: MAIS UMA CORRIDA FANTÁSTICA (na imprensa brasileira)


Biblioteca nacional do Brasil

A tourada de hontem

A tourada de hontem foi a quarta na ordem quantitativa, mas póde-se affirmar que foi a primeira na ordem qualitativa.

Não será exagerado mesmo dizer que no Rio de Janeiro, no Brazil, ainda não foi apreciada uma festa tauromachica de tamanho brilho e que tão completamente satiosfizesse os afficionados.

Ás 3 1/4 da tarde já quasi não havia logares no vasto amphitheatro; e foi dado o signal para a apresentação da cuadrilha e dos cavalleiros directores. Estes impressionaram agradabilissimamente pelo seu porte irreprehensivel e seus luxuosos costumes de rigoroso modelo Luiz XV.

Feitas as cortezias da pragmatica, cada um tomou conta do seu posto, e entrou Alfredo Tinoco na arena, montando corcel menos ricamente ajaezado que o primeiro, mas tão elegante e soberbo.


Ás 3 horas e 25 minutos o curro vomitava um animal preto, aggessivo, que foi logo sobre o cavalleiro e recebeu em pleno cachaço uma farpa bem mettida. Era um touro esperto que trazia todos os bandarilheiros de olho vivo, quando elles se espalhavam para chamal-o aos pontos onde o desejava o cavalleiro.

Depois de bem enfeitado com ferros longos e curtos, foi panado á capa, e o intelligente mandou vibrar no clarim o signal de "pega á unha". Foi um desastre.

O touro não havia sido convenientemente inutilisado nos voltoios da capinha, e investiu fogoso contra os forcados levando-os de roldão pela arena. O intelligente era então, gerlamente vaiado, porque não era o animal proprio para a "pega", nem por suas condições proprias, nem depois de ter sido lidado pelo cavalleiro.


Houve um forcado teimoso, e recebeu tão forte marrada, e foi tão violentamente arremessado ao chão que teve de sair em braços, e não voltou á lide. Um touro que por sua valentia podia deixar todos bem impressionados, saiu da praça sob um alvoroço de raivas contra a má direcção da corrida.


O segundo animal destinado a Carlos Silva e Luiz Homem, era ladino, zangado, mas inaproveitavel. Boi castrado, limitou-se a pular na arena, evtando os bandarilheiros, que a muito custo lhe arrumaram alguns pares de ferros. Não era um touro, mas não se póde dizer quer era um boi manso.

O terceiro, portuguez, e do creador Luiz Patricio como o 1º, era um animal negro e atrevido, um pouco velhaco no modo de arremetter. Para farpeal-o apresentou-se o cavalleiro José Bento de Araujo, que lhe metteu, a seguir, quatro ferros compridos, e, depois de varias peripecias, dois ferros curtos lançados com destreza ao cachaço do touro que tinha a perseverança de correr atrás do cavallo, chegando a tocal-o algumas vezes. O enthusiasmo que touro e cavalleiro produziram, arrancou geraes acclamações.

Passado o intervalo, veiu o 4º touro, do Laranjal, para ser bandarilhado por Gonçalves e Silva. Castrado, mas espertissimo, pulando muito, prestou-se a algumas sortes, perseguia com insistencia os que o picavam, e foi, pelos moços de forcado, muito bem pegado á unha.


O 5º touro, do Laranjal tambem, era para o espada Colon e foi escorado á vara pelo bandarilheiro Brabo, mas negou-se a tudo, em virtude do que foi corrido pela mais estrepitosa vaiai. A empreza deu outro castrado tambem, pello vermelho, o que só deu logar a Colon metter-lhe um ferro em máo logar. Quebrado á capa, foi seguro por um moço de forcado que o derrubou. depois para não fazer de todo má figura, para não manchar a corrida, offereceu opportunidade para uma bem feita "pega".

O 6º touro, portuguez, do criador Emilio Infantil, destinado aos dois cavalleiros, foi um estupendo successo.

Negro, ligeiro, valente, recebeu de Alfredo Tinoco um bom ferro, logo depois outro de José Bento (de Araújo); perseguiu com tenacidade vertiginosa os dois animaes que os toureiros montavam; deu o cachaço a outra farpa de Tinoco, recebeu logo outra de José Bento (de Araújo); pulou, arrepellou-se todo, colerico, ameaçador; e, na impossibilidade de alcançar os cavallos rapidos na fuga, saltou a trincheira n'um impeto diabolico.


Os 8.000 espectadores que assistiam á acompanhavam todas as peripecias com enthusiasmo delirante; ás salvas de palmas que coroavam os feitos de destreza e coragem, succediam-se as gargalhadas pelos desatinos do furioso animal.

Abertas as portas falsas que dão para a arena, saiu a campo o touro; e, citado por José Bento (de Araújo), foi-lhe em cima destro e veloz, recebendo outra farpa, que lhe augmentou a irritação; correndo como féra bravia, perseguiu Tinoco, e este habil toureiro, de garupa, pregou-lhe nova farpa.

Não havia mais ninguem quieto em toda a archibancada e em todos os camarotes; o touro despertava vivo alvoroço; e acclamações phreneticas laureavam os artistas.


No entanto 6 vezes o touro pulou a trincheira falsa, perseguindo capas de cór viva, e quanta cabeça ahi lhe apparecia. Foi uma sorte alegre, uma série de accidentes animadissimos que substituiu com felicidade a falta dos artificios graciosos na lide tauromachica. De uma vez o animal precipitou-se justamente contra um empregado da praça que se achava de braço ao peito. Imagina-se que susto para o pobre homem, que, se não fez das tripas coração, fez do braço aleijado muleta para saltar fóra da trincheira, ao passo que o touro a galgava.

A festa encerrou-se ás 4 horas e 35 minutos da tarde, sob os applausos mais geraes e frenticos que em tempo algum reboaram na praça da rua de S. Christovão.

Boa tourada.


In O PAIZ, Rio de Janeiro - 17 de Agosto de 1896