14 DE DEZEMBRO DE 1909 - LISBOA: OS IMPOSSÍVEIS, O CAVALEIRO E A DAMA...

 




Biblioteca nacional de Portugal

IMPOSSIVEIS

Ser erigido o monumento a José Fontana no largo do Matadouro.

- Apparecer a postura, que obriga os padeiros a venderem o pão embrulhado em papel de seda.

- O sr. Augusto de Lacerda deixar o seu credito por mãos alheias.

- O sr. D. Manuel, symbolo da castidade e da pureza, deixar de se parecer com Manél Céguinho.

- O partido regenerador ser um partido... inteiro.

- Deixarem de formar duettos em todos os animatographos da capital.

- Funccionar o Theatro Moderno da Avenida de D. Amelia.

- Representer-se o Espadachim do Outeiro, do sr. Lopes de Mendonça.

- O sr. José Benely apanhar o seu projecto de balões dirigiveis.

- Representar-se a Maria da Graça, celebre peça do inconfundivel critico Urbano Rodrigues.


- O José Bento de Araujo não ter ciumes da sua rival (a actriz) Cecilia Neves.

CECILIA NEVES na VENUS

- O Santonillo não metter a sua piadinha em Hespanhol.

- Os nossos collegas Orlando e Rei luso beberem agua.

- Na feira da ladra, deixar de haver objectos roubados.

- O Vertical, olhar para os pés.

- O Ferreira da Silva offerecer um banquete.

- O sr. Lacerda deixar de fallar com os mortos.

- O nosso collega Silva e Souza, deitar a correr.

- O collega Orlando, deixar de ir ao Buraco.

- O mano Arreda, não andar a nove.

- O Zé Baccoco, dançar um cancan.

- O Portugal deixar de dizer tolices.

In O XUÃO, Lisboa - 14 de Dezembro de 1909

22 DE JULHO DE 1894 - LISBOA: O CAVALEIRO JOSÉ BENTO DE ARAÚJO NA FESTA DE ALFREDO TINOCO



Biblioteca nacional de Portugal

Festa artistica de Alfredo Tinoco

Tem sido grande a procura de bilhetes para a tourada de ámanhã na praça do Campo Pequeno.

Trabalham quatro cavalleiros: José Bento d'Araujo, Fernando de Oliveira, Manuel Casimiro e o beneficiado Alfredo Tinoco.

Espada, o nosso muito conhecido Quinito, e os nossos principaes bandarilheiros.

Os touros pertencem ao sr. Palha Blanco, sendo tres dos que estavam destinados para as corridas de Hespanha.

Uma commissão de cavalheiros, amigos do beneficiado, estão encarregados de passar os camarotes ás principaes familias da noss primeira sociedade.

Esta festa artistica deve ser uma das primeiras da epocha.


In DIARIO ILLUSTRADO, Lisboa - 21 de Julho de 1894

1891-1894 - O CAVALEIRO JOSÉ BENTO DE ARAÚJO POR TERRAS DE FRANÇA

O cavaleiro José Bento de Araújo participou em touradas celebradas em Portugal, Brasil, Espanha e França.


Em França, trabalhou sobretudo nas praças de Paris (durante dois anos seguidos), Nîmes, Marselha, Bordéus, Avignon e Béziers.


24 DE MAIO DE 1908 - LISBOA: UMA CORRIDA EM BENEFÍCIO DO CAVALEIRO JOSÉ BENTO DE ARAÚJO



APUNTES TAURINOS

LISBOA

24 Mayo

En esta corrida se jugaron toros de Paulino da Cunha, que fueron mansos.

Regaterín estuvo incansable y adornado toreando y en quites y superior banderilleando. Con el trapo hizo elegantes faenas y al tirarse á señalar demostró gran valentía.

Gallito chico también quedó inmejorablemente toreando y en la última suerte, siendo su trabajo muy bueno.

Los dos espadas y los rejoneadores y las cuadrillas escucharon muchos aplausos.

Blanquet superior en palos.

La corrida, que era á beneficio de (José) Benito (sic) de Araujo, dejó contento al público.

JOHN ALVES


In EL ENANO, Madrid - 31 de Maio de 1908

14 DE JUNHO DE 1891 - PARIS: UMA BOA CORRIDA PARA O CAVALEIRO JOSÉ BENTO DE ARAÚJO


Bibliothèque nationale de France

La 4ème course de taureaux donnée hier a eu, si c'est possible, plus de succès encore que les précédentes.

José Bento de Araujo, le caballero en Plaza, a exécuté ses exercices avec une maestria étonnante. 

Valentin Martin et les picadores ont été acclamés pour leur adresse. Le Pouly d'Aiguesmortes, toréador français, et sa cuadrilla ont été également très fêtés dans les courses provençales avec le saut de la perche.

En somme, très bonne journée et fructueuse recette.


In LE FIGARO, Paris - 15 de Junho de 1891

7 DE ABRIL DE 1907 - LISBOA: UMA TOURADA COM BONS ARTISTAS E MAUS TOUROS


Biblioteca nacional de España

Desde Lisboa

7 de Abril.

CAMPO PEQUEÑO

        La cuarta corrida celebrada el día 7 de Abril, á pesar de estar bien organizada, puesto que en ella figuraban elementos de valor como Machaquito, la reaparición del popular rejoneador José Bento de Araujo, y los toros pertenecieron al concienzudo ganadero marqués de Castillo Melchor, que la empresa habia adquirido el año pasado para ser lidiados por Fuentes; pues con todos estos alicientes, la corrida no dejó satisfechos á los aficionados, debido principalmente á que los toros salieron mansos, refractarios al castigo, perjudicando por lo tanto el éxito de la corrida.

        El Sr. Marqués envió diez toros de fino tipo, bien presentados, algunos de bonita lámina, pero mansos, procurando casi todos huir saltando la barrera.


        El decano de los rejoneadores portugueses, que regresó últimamente de Rio Janeiro, apareció en el redondel para lidiar el primer toro, y con su acostumbrada valentia, citando siempre de cara, dejó tres arponcillos magnificos, siendo muy aplaudido; lidió también el sexto, que era manso, pero el valiente caballero le hizo aceptar tres farpas bien colocadas, terminando la lidia con dos banderillas; en este toro ha sido bien visible la superioridad que tiene José Bento (de Araújo) sobre los demás rejoneadores, pues el toro era manso y el artista lo toreó como manda el arte, siendo bien ayudado por Machaquito con el capote, siendo los dos artistas muy aplaudidos.

        Su colega Manuel Casimiro, no estuvo feliz en esta corrida, á pesar de su buena voluntad.

        Machaquito hizo lo posible por agradar, no solo con la capa, sino con las banderillas, pues como anteriormente digo, la mansedumbre de los toros no le dejó.

        Trasteó el segundo, quinto y séptimo, manejando la franela con elegancia y valentía, ejecutando pases naturales, ayudados, altos, con la derecha y de pecho, pero á pesar de sus buenos deseos, las reses llegaban á la muleta huidas, no teniendo por eso lucimiento el trabajo del diestro.

        Su banderillero Patatero, después de una artística preparación, dejó en el quinto un soberbio par de banderillas, colocando también en el séptimo un buen par al cuarteo.

        Ayudó con inteligencia al trabajo de muleta del espada, y por dos veces le libró de dos achuchones.

        En la brega se distinguió, siendo aplaudido.

        El valiente novillero Antonio Burgos (Malagueño) ejecutó en el quinto un bello salto de garrocha, ofrecido á su majestad la reina doña Amelia, que asistía á la corrida con el Principe Real é Infantes, e hizo una magnífica gaiola en el séptimo, que la asistencia aplaudió con delirio.

        En la brega se mostró incansable y oportuno, siendo aplaudido por su inteligencia y acierto.

        De los banderilleros portugueses, Cadete puso un soberbio par á gaiola en el segundo; Teodoro también clavó un par bueno.

        Manuel dos Santos y Torres Branco, cada uno metieron un par en el tercero.

        Rocha en el segundo prendió un buen par al cuarteo, siendo cogido en el tercero sin consecuencias.

        La dirección de Carlos Martínez, acertada.

MANUEL JOAQUIN GÓMEZ

In EL TOREO, Madrid - 13 de Maio de 1907

1 E 2 DE NOVEMBRO DE 1891 - PARIS: MAIS DUAS CORRIDAS COM O CAVALEIRO JOSÉ BENTO DE ARAÚJO NAS ARENAS DO BOIS DE BOULOGNE


Bibliothèque nationale de France

Aujourd'hui et demain, à deux heures et demir, grande course de taureaux aux arènes de la rue Pergolèse.

Au programme:

Valentin Martin, José Ruiz et leurs cuadrillas, José Bento de Araujo, caballero en plaza, et les picadores.

Pédrille.


In LE PETIT JOURNAL, Paris - 1 de Novembro de 1891

14 DE AGOSTO DE 1892 - PARIS: MAIS UMA TOURADA DE SUCESSO...


Bibliothèque nationale de France

- Malgré les nombreux départs occasionnés par les vacances, les amateurs de courses de taureaux sont toujours nombreux à Paris. La course de dimanche dernier n'a pas été moins brillante que les précédentes.

Les taureaux étaient particulièrement fougueux, et ont fourni à leurs courageux adversaires l'occasion de passes des plus mintéressantes, sans compter de nombreuses émotions données au public.

Le quadrille fin-de-siècle de Lombros est également fort habile et très amusant. Outre la pose des cocardes et des banderilles, ils ont une façon de faire opasser le taureau dans des cerceaux en papier qui leur a valu un grand succès, partagé d'ailleurs avec Francisco Granja et Juan Ripoll, deux jeunes matadors très adroits et des plus hardis.

Mlle Gentis, José Bento de Araujo et les picadores ont obtenu leur succès habituel et bien mérité.

Jeudi prochain, 12ème course.


In LA LANTERNE, PARIS - 17 de Agosto de 1892

30 DE SETEMBRO DE 1894 - PORTO: CORRIDA DE 10 TOUROS COM O ESPADA ENRIQUE VARGAS «EL MINUTO», OS CAVALEIROS ALFREDO TINOCO JOSÉ BENTO DE ARAÚJO



Biblioteca nacional de Portugal

Porto. - No proximo domingo realisa-se uma corrida de 10 touros, sendo cinco do sr. Paulino da Cunha e cinco do sr. visconde de Varzea.

Trabalham os cavalleiros Tinoco e José Bento (de Araújo), o espada Minuto, os bandarilheiros Zayas, Notebeas, Torres Branco, João Roberto, José dos Santos e José Martins.


In A TOURADA, Lisboa - 23 de Setembro de 1894

21 DE JUNHO DE 1894 - LISBOA: UMA TOURADA MEMORÁVEL...



Biblioteca nacional de Portugal

Tourada no Campo Pequeno

Com uma tarde de calor, espada dos primeiros e touros bravos se effectuou hontem a 12ª tourada da epoca.

Enchente nos camarotes, fauteuiles e sombra, trincheiras do sol um pouco fracas.

Tomaram parte os seguintes artistas:

Espada, Rafael Guerra (Guerrita) e os seus bandarilheiros Ricardo (Primito) e Miguel Almendro, cavalleiros José Bento d'Araujo e Adelino Raposo. Bandarilheiros portuguezes João Calabaça, Raphael Peixinho, Filippe Aragó (Minuto), João Sancho, Theodoro Gonçalves e Jorge Cadete.

Os touros pertenciam ao sr. José Pereira Palha Blanco. A´parte dois todos os restantes sahiram bravos. Estavam bem tratados, sendo a maior parte d'elles mal armados e de differentes côres.


Ao cavalleiro José Bento de Araujo coube o 1.º e o 7.º, enfeitando o primeiro com cinco farpas, sendo a 1.ª á gaiola e mais tres pares de ferros curtos, no segundo uma sorte á saida da gaiola, 4 farpas em differentes sortes e dois pares de ferros curtos.

Foi muito applaudido.

Ao cavalleiro Adelino Raposo coube o 5.º e 11.º touros, enfeitando o 5.º com 5 farpas e o 11.º com tres e dois ferros curtos. Applaudido.

Em resumo, no trabalho dos cavalleiros teve José Bento (de Araújo) as honras da tarde.


Em quanto ao espada Guerrita, o trabalho foi de enthusiasmar. E´de primeira ordem, tanto com bandarilhas como com o capote e muleta. Não se pode fazer mais e com maior perfeição.

O enthusiasmo foi delirante sempre que elle passou de capa ou de muleta.

Os seus bandarilheiros tambem fizeram bom serviço, com bandarilhas e capotes, pondo sempre os touros em sorte.

Dos nossos bandarilheiros sobresahiram Theodoro, Minuto e Cadete.

Raphael e Calabaça tiveram alguns pares de bandarilhas de merecimento.

Os moços de forcado fizeram tres pegas de cara e uma á meia volta.

O lavrador foi chamado á arena e com toda a justiça, porque das doze touradas que tem havido n'esta epoca foi esta a melhor, a unica mesmo a que podemos chamar boa.

A direcção foi acertada e o publico dizia á sahida: - graças que já n'esta epoca se viu uma boa tourada.

O sr. dr. Barral pôz á disposição do diestro Guerrita o seu carro arreado á hespanhola guiado por elle, que tambem vestia á hespanhola; o carro era tirado por duas parelhas e um cavallo á guia.

Os camarotes estavam todos guarnecidos com as principaes familias da nossa primeira sociedade.

As senhoras exhibiam ricas e alegres toilettes.

In DIARIO ILLUSTRADO, Lisboa - 22 de Junho de 1894

14 E 15 DE AGOSTO DE 1892 - PARIS: DUAS CORRIDAS COM O CAVALEIRO JOSÉ BENTO DE ARAÚJO


Bibliothèque nationale de France

COURRIER DES THÉATRES

Pour répondre à de nombreuses demandes, la direction des arènes de la rue Pergolèse a décidé de donner, à l'occasion des fêtes de l'Assomprion, deux grandes courses de taureaux, dimanche 14 et lundi 15 août.

Au programme:

Mlle Maria Gentis, caballera en Plaza; José Bento d'Araujo, caballero en Plaza; courses espagnoles avec José Alvarez et sa cuadrilla; courses provençales avec le quadrille "Fin de Siècle" Lombros.

Calchas.


In LA PRESSE, Paris - 14 de Agosto de 1892

1 DE SETEMBRO DE 1892 - PARIS: MAIS UMA CORRIDA COM O CAVALEIRO JOSÉ BENTO DE ARAÚJO


Bibliothèque nationale de France

COURRIER DES THÉATRES

Matinées d'aujourd'hui:

À l'Hippodrome, au Cirque d'Eté.

Aux Arènes de la rue Pergolèse, à trois heures, 20ème grande course de taureaux.

Au programme:
José Bento de Araujo, caballero en plaza; courses espagnoles avec Ojeda de Sevilla et sa cuadrilla; courses irlandaises: Marin et son quadrille.


In LE PETIT PARISIEN, Paris - 1 de Setembro de 1892

16 DE SETEMBRO DE 1894 - LISBOA: CORRIDA E PÚBLICO «NI FU, NI FÁ» NA PRAÇA DO CAMPO PEQUENO...



Biblioteca nacional de Portugal

CHRONICA DAS TOURADAS

Campo Pequeno

25.ª corrida da epoca - Beneficio de Minuto, Theodoro e Cadete - Touros de Antonio José da Silva, de Salvaterra de Magos.

Com grande enchente no sol e sombra-sol e fraquejando muitissimo na sombra e camarotes, realisou se no domingo passado a 25.ª corrida da epoca, em beneficio dos distinctos e sympathicos bandarilheiros Minuto, Theodoro e Cadete, que contam com innumeras sympathias pelo seu trabalho sempre recto e bom e pelo seu caracter affavel e bondoso.

Depois do sr. Amorim dar entrada no seu camarote, tocou o clarim, fazendo-se com esmero as cortezias do costume, ficando a um lado Calabaça e os tres beneficiados, os quaes vestiam fatos escuros bordados a ouro e capas azues bordadas com o mesmo metal, produzindo um bonito effeito.


No meio de muita palma e alguma animação deu-se começo á lide pela forma seguinte:

Sae José Bento (de Araújo) para farpear o 1.º que dava pelo nome de Andorinho e que levou quasi meia hora a sair do curro pois que teve de ser novamente embolado; saiu finalmente a fera não executando o cavalleiro a gaiola, mas prendendo depois quatro ferros, sendo um superior, que lhe valeu uma ovação. Theodoro n'este touro, atrapalhou-se com elle e com o cavallo tendo sido quasi atropellado se não fosse o bom pulso do cavalleiro, que o livrou d'um desgosto serio.

Calabaça e João Roberto sairam para bandarilhar deixando Calabaça meio par á gaiola no 2.º que se chamava Casqueta, bicho de muito pé e mucha sabedoria torera, João Roberto prende um par; Calabaça entra novamente e põe um par descahido e termina João Roberto com um par bom a lide d'este tunante.

Theodoro pega no capote tirando uns passes sem classificação, a não ser uma navarra muitissimo boa, assim terminou a lide do segundo que recolheu ao touril sem deixar saudades nenhumas.

Sae pouco depois o 3.º que foi baptisado com o nome de Azeviche, Minuto prende á gaiola um excellente par que lhe valeu uma ovação, depois de duas saidas falsas deixa meio par, cita varias vezes, mas o touro que para nada prestava, a não ser para a charrua, não accudia e o mestre intelligente manda cessar bandarilhas; Minuto pega no capote e dá alguns passes que não gostámos, mas o boi não dava para mais. Depois de sairem os cabrestos toca para pega de volta, sendo os forcados assobiados e com muita rasão pelo seu immundo trabalho, não conseguindo fazer a pega.

dentro d'uma chalupa sae do curro o 4.º, que tinha o nome de Marinheiro, e recebe de Theodoro que não consegue fazer a gaiola, um magnifico par a cuarteo, que o fez andar um bocado de bombordo para estibordo; Cadete depois de sair em falso deixa meio par. Theodoro mais um par bom, Cadete um par superior á meia volta, Theodoro um par e Cadete fez dar á costa o Marinheiro com um par a cuarteo.

Palmas aos dois artistas.

Sae Manuel Casimiro para lidar o 5.º, que tinha o bonito nome de Corisco, saiu do curro que parecia um raio e depois de mostrar o seu alto conhecimento do assumpto, procurando muito bem o cavalleiro, este deixa-lhe com muita valentia, 4 ferros, sendo dois bons, um regular e um superior.

Terminou a lide do Corisco que parecia um raio com uma enorme trovoada de applausos, sendo as palmas os trovões, abrandando pouco a pouco pois que começou chovendo alguns charutos, retirando-se o distincto artista a quem o publico tanto aprecia.

Entram na arena Minuto, Theodoro e Cadete que depois de trocarem os ferros que traziam por uns de luxo que lhe offereceram preparam-se para jogar a Trempe que era o nome do 6.º mas ou porque estivessem os tres parceiros com azar, cada um prendeu meio par sendo um de Minuto á gaiola.

Theodoro n'este touro metteu mais um par e mais meio regular.

Minuto deixou mais um par bom e mais meio que não foi de effeito.

Cadete prende mais dois pares, sendo um a cuarteo superior.

Toca a cessar bandarilhas e Theodoro pega en los avios e dá alguns passes rasoaveis. Theodoro tem vontade e deve-se exercitar n'este genero de trabalho para poder ser considerado um toureiro completo.

O publico applaudiu com enthusiasmo o trabalho dos tres artistas que durante o intervallo receberam grande numero de brindes, corôas e palmitos de alto valor artistico e que são para os tres artsistas uma gloria e uma prova do seu merito incontestavel.

Acabado o intervallo, durante o qual tocou a fanfarra de Caneças, saiu novamente José Bento (de Araújo) para lidar o 7.º, que dava pelo nome de Airoso, que com todo o garbo dá uma elegante recarga ao cavalleiro, que é liberto do seu inimigo por um soberbo quite de João Roberto (palmas).

José Bento (de Araújo), depois de muito trabalho, consegue metter tres ferros, sendo um á garupa muitissimo bom. Toca a cabrestos, o boi recolhe e distincto artista é vivamente applaudido.

Sae o 8.º que dá pelo nome de Falcão. Theodoro espera-o sentado na cadeira, sendo o seu cite muito sério e bom; sae a féra e por aquelle ter citado bastante tarde é colhido sen consequencias. Levanta-se, pega novamente na cadeira, senta-se, cita e prende um superior par a quiebro que lhe valeu uma justa ovação. A seguir deixa outro par a quiebro (palmas); deixa mais meio e termina com um explendido par a cuarteo.

Ao saltar a trincheira faltou-lhe o estribo, sendo ainda ajudado pelo boi.

Pegando na muleta deu alguns passes rasoaveis e que mostraram bem o seu desejo de aprender.

Toca a cabrestos e o touro é recolhido, sendo depois o distinctissimo artista alvo d'uma grandce ovação.

Abre-se a porta do cavalleiro e apparece Manuel Casimiro, montando em selim raso e vestindo á época, espera á gaiola, com ferros curtos e abre-se o curro deixando sair o 9.º que era um zzzzzz... um Bezouro, Manuel Casimiro põe um bom par e a seguir, citando bastante curto o boi arrancou com muita valentia e vontade derrubando o cavallo e cavalleiro, porém, sem consequencia, pois que aquelle artista levantou-se immediatamente, continuando a sua lide, deixando além d'outros ferros bem apontados um superior que lhe valeu applausos.

O bicho, que era magnifico, talvez o melhor da tarde, foi recolhido e o cavalleiro delirantemente applaudido.

Abriu-se novamente a porta do curro e saiu o 10.º, que dava pelo nome de Russo. Cadete que o esperava na cadeira, deixa meio par a quiebro, resultando bom, (palmas) a seguir colloca mais tres pares, sendo um de frente bom, e meio par a cuarteo, regular.

Theodoro passou novamente de muleta, tirando alguns passes sem merecimento; toca para forcados occasionando a Cara Linda o ser saccudido duas vezes, em virtude do muito poder do touro e da pouca união dos seus camaradas.

Cadete, depois de recolhido este bicho, foi vivamente applaudido.

Novamente se abre pela 11.ªa vez a porta do curro e sae de lá um Gato Branco, que de orelhas arrebitadas e olhos em fogo, corre direito a cadete, que o espera com a vara, dando um salto marcando mal os terrenos, resultando cair em cima do lombo do gato, ou digo, do boi, pois que, se fosse bichano, com certeza ficaria esborrachado.

Saldanha bandarilhou muito bem este touro, collocando-lhe 1 par mau, 3 pares bons, meio pessimo e meio par bom. Toca para pegas, e depois d'uns capotazos de Theodoro, é pegado de costas por Paschoal.

Pela ultima vez se abre a porta do curro saindo de lá o Hespanhol que vestindo de corto e com todo o garbo e salero se dirige a Arthur Ramos, que collocou tres magnificos pares na atmosphera, que lhe valeram uma ovação por parte das moscas que por ali andavam esvoaçando, isto é, salvo uma que protestou energicamente por fazerem d'ella touro.

Torres Branco colloca meio par e Ramos outro meio.

E assim terminou o beneficio de Minuto, Theodoro e Cadete.

RESUMO

TOUROS - Sairam bons unicamente o 6.º, o 9.º, o 10.º e 11.º Os restantes eram ordinarios difficultando a lide.


CAVALLEIROS - José Bento (de Araújo) fez o possivel por agradar. Manuel Casimiro andou muitissimo bem, principalmente em ferros curtos no 9.º touro.

BANDARILHEIROS - Theodoro Gonçalves foi quem teve as honras da tarde; no touro que lidou a sós esteve superior, alcançando grandes ovações. Cadete esteve bem toda a tarde e pena foi que fosse infeliz no salto de vara. Cadete deve-se convencer de que a arena do Campo Pequeno não é da Moita nem a de Almada, para andar sempre fazendo palhaçadas. Para que seria que ao saltar a trincheira, se revirou no ar e se sentou nas tabuas? para que foi necessario o espalhafato que fez ao sentar-se na cadeira? Para nada. Só se é para fazer rir o publico. Deve-se emendar e tornar-se serio e deixar-se de cabriolas que são boas simplesmente para Kraumires ou quejandos.

Minuto andou bem, tendo uma gaiola magnifica. João Roberto deligente. Saldanha mostrou ser um bandarilheiro muitissimo bom. Arthur Ramos andou com uma infelicidade medonha. Torres Branco com bandarilhas, cada vez está peior, está mesmo detestavel, porém, com o capote está-se tornando um artista muitissimo bom, bregando sempre com diligencia. Executou duas largas que se fossem feitas por Guerrita, seria motivo para ovação, mas como foi Torres Branco, muitos até... nem deram por isso.

Calabaça andou regular.

DIRECÇÃO - O Botas chegou por vezes a resonar.

CASA - Como já disse no principio d'esta chronica, boa no sol e fraca na sombra e camarotes.

PUBLICO - Ni fu, ni fá.


In A TOURADA, Lisboa - 23 de Setembro de 1894

15 DE AGOSTO DE 1880 - MADRID: A MORTE DE RAIMUNDO RODRÍGUEZ Y AYILÓN...


Biblioteca nacional de España

La semana taurina

(MESA REVUELTA)

Raimundo Rodríguez (Valladolid). - La afición en Francia. - Premios y competencias. - Beneficios. - Corridas extraordinarias. - Manuel Antolin.

El aplaudido lidiador de toros Raimundo Rodríguez y Ayilón (Valladolid), falleció el lunes último á consecuencia de un fuerte ataque de disnea, de cuya enfermedad durante el invierno estuvo muy molestado.

Era natural de Tordesillas, provincia de Valladolid, y había nacido el 23 de enero de 1854.

Después de cursar con aprovechamiento los primeros años del bachillerato, su afición le llevó á lidiar reses bravas, en la que hizo rápidos progresos, llegando en poco tiempo á adquirir un buen nombre.

Hubo de abandonar esta por acudir al servicio de las armas, en el que llegó á obtener el empleo de sargento segundo.

Cumplido este deber volvió de nuevo á sus aficiones, y por los años 76 y 77 fué uno de los diestros que figuraron en los carteles de la plaza de los Campos Elíseos.

En la plaza de Madrid salió por primera vez para matar los toros rejoneados por (José) Vento (sic) d' Araújo en la tarde del día 15 de agosto de 1880, de infeliz recordación, porque en ella fué muerto el banderillero Nicolas Fuertes (El Pollo), y mató toros de puntas en la tarde del 23 del mismo mes.

Desde esa época vino toreando con general aplauso en la mayor parte de las plazas de España y en las más importantes de Francia, sin querer jamás tomar la alternativa.

Ha dado á conocer á chicos aprovechados como el Valencia, Aransays, Fuentes, Tomas Recatero, el Loquillo y otros.

Poseía una ilustración poco común entre los de la clase, y gozaba de muy buen concepto entre sus amigos.

No había sido de los diestros más castigados por los toros, pero esto no obsta para que sufriera algunas heridas de bastante gravedad.

El martes fué conducido su cadáver al cementerio de San Lorenzo.

En el acompañamiento, entre otros, figuraban los escritores Sres. Mínguez y Rebollo, los aficionados Sres. Lumbreras, Uriarte, Antonio (el Anticuario), Tomás (el Papelista) y los diestros Galindo, el Moños, Aransais, Salustiano Fernández (Chano), Valencia, el Alavés, Pepe-Hillo, Fortuna, Tomas Recatero, Mejía (Juan Antonio), Bernalillo, Ledesma, Pollo de Malaga, Cucharero, Mejía (Luis), Barberillo, Carretera, Linuesa, el Naranjero, Trescalés, Taravilla, el Loquillo, C lita y otros varios.

Dios haya acojido en su seno el alma del finado.

EL ENANO envía su sincero pésame á la familia de Raimundo Rodríguez.



In EL ENANO, Madrid - 30 de Abril de 1893

17 DE ABRIL DE 1904 - ALGÉS: TOURADA DENTRO E FORA DA PRAÇA POR CAUSA DO BALÃO...




Biblioteca nacional de Portugal

O ASPECTO EXTERIOR DA PRAÇA DE ALGÉS NO DOMINGO 17 DE ABRIL EM QUE DEVIA REALISAR-SE A SUBIDA DO BALÃO "FERRAMENTA"

Tanto no interior da praça como nas immediações grande numero de pessoas aguardavam a ascensão do aerostato, o qual, fugindo pela rede, foi pelos ares, deixando em terra os aeronautas. Houve grandes protestos, o povo amotinou-se e foi contido a custo pela guarda municipal. Magalhães Costa e o "Ferramenta" retiraram no dia seguinte para o Porto, onde vão construir, segundo se diz, um novo balão.


In ILLUSTRAÇÃO PORTUGUEZA, Lisboa - 25 de Abril de 1904