1894 - MARSELHA: NOVA TEMPORADA COM CAVALEIROS DE ESPANHA E DE PORTUGAL


 

Bibliothèque nationale de France

TOROS EN FRANCE

Marseille. — On nous annonce de cette ville l'apparition pour aujourd'hui d'une nouvelle feuille taurine.

La Capa, En acceptant avec plaisir le service d'échange que nous propose cet aimable confrère, nous lui présentons nos meilleurs souhaits de bienvenue.

Ce sera un défenseur de plus pour la grande cause que nous soutenons si ardemment.

— Pour compléter ce que nous disons ci-dessus au sujet de la temporada  aux arènes des Catalans, annonçons que le cartel comprend comme matadores d'alternative:

Minuto, Zocato, Jarana, Fuentes, Quinito et Fortero.


Comme matadores novilleros: Bébé-Chico, Potoco, Jarana Chico, Villita, Colon, Sapin, Taravilla, Murulla et Morenito, et comme caballeros en plaza: (José) Bento de Axajo et Mariano Ledesma.

In LE TOREO ILLUSTRÉ, Paris - 25 de Março de 1894

3 DE JULHO DE 1898 - RIO DE JANEIRO: FESTA DO CAVALEIRO JOSÉ BENTO DE ARAÚJO DEDICADA À IMPRENSA FLUMINENSE


 

Biblioteca nacional do Brasil

SPORT

TOURADA

José Bento (de Araújo)

A tourada de hoje, na qual devem ser corridos touros novos que parecem de extraordinaria bravura, é em benefício do valente cavalleiro José Bento (de Araújo), que a dedicou á imprensa fluminense.

Por nossa parte, agradecendo a gentileza do bravo artista, temos de recordar ao publico que José Bento (de Araújo) é um dos mais perfeitos na sua arte, para o exercicio da qual tem qualidades verdadeiramente excepcionaes.

É perfeitamente conhecedor do toureio e ninguem como elle prepara um touro para ser lidado com brilhantismo e audacia. Como cavalleiro é o que o publico sabe; como cavalheiro é uma pérola!


In GAZETA DE NOTICIAS. Rio de Janeiro - 3 de Julho de 1898

25 DE OUTUBRO DE 1891 - PARIS: UMA CORRIDA "MUITO INTERESSANTE E MUITO MOVIMENTADA" COM ARTISTAS IBÉRICOS


 

Bibliothèque nationale de France


FOYERS ET COULISSES

Course très intéressante et très mouvementée hier aux arénes de la rue Pergolèse. C'était une des dernières de la saison. Aussi le public était-il fort nombreux. Valentin Martin, José Ruiz, José Bento de Araujo et les picadores ont, suivant leur habitude, obtenu un vif succès pleinement justifié. Dimanche prochain, 24ème course.

Pédrille.



In LE PETIT JOURNAL, Paris - 26 de Outubro de 1891

7 DE JULHO DE 1907 - LISBOA: MAU TEMPO NA PRAÇA E CORRIDA COM ALTOS E BAIXOS

 
Biblioteca nacional de España

Desde Lisboa

16.ª corrida de la temporada, verificada el 7 de Julio de 1907.

Toros de Miura. — Espada, Bombita, con picadores.

Esta corrida, tan ansiosamente esperada por la afición lusitana, fué un homenage al gerente de la empresa del Campo Pequeño Sr. Albino José Baptista, que por medio del ganadero Sr. Palha Blanco consiguió que el reputado ganadero sevillano Sr. D. Eduardo Miura, le diese seis toros de su ganadería para ser lidiados en esta corrida, pues nunca en Portugal se habían corrido toros de tan renombrada ganadería, y el interés aumentó mas por ser lidiados por Bombita con toda su cuadrilla; por eso la plaza, á pesar de la tarde agreste y ventosa, desde antes de principiar la fiesta presentaba un aspecto sorprendente, habiendo un lleno rebosante.

La plaza estaba lujosamente adornada, y en el palco regio estaba el infante D. Alfonso.

Los seis toros de D. Eduardo, si bien algunos tenían tipo de toros, no por eso estuvieron bien presentados, y en lo tocante á bravura, dejaron mal colocado el pabellón de la ganadería.

El primer toro que salió al ruedo, ó sea el segundo de la corrida, era negro, un buen tipo. Recibió tres pares de banderillas de teodoro y dos de Cadete, pasando luego á manos de Bombita, que estuvo colosal con la muleta; pocas veces hemos visto torear con tanta elegancia y arte. Ricardo recibió una entusiastica ovación, de esas que pocas veces se ven.

El tercero, destinado á la lidia á la española, fué blando, recibiendo dos buenos puyazos de Manuel Alvarez y dos de Arriero.

En el segundo tercio coge Ricardo los palos y clavó medio par al quiebro, poniendo á continuación un par superior al cuarteo, terminando el tercio con otro par superior al quiebro.

Gran ovación.

Ricardo cogió la muleta, pero como el toro se defendía y el espada conocia las tendencias del miureño, hizo con él una faena breve y... á despachar.

El quinto también de Miura, y Antonio Burgos (Malagueño) le saltó con la garrocha. Bombita cogió las banderillas, y después de citar dos veces prendió medio par. Cedió después las banderillas á Maera y Moreno, dejando aquél un par y éste otro.

Cogió el capote Bombita y le da unos cuantos lances, siendo aplaudido.

El octavo y noveno poco ó nada hicieron digno de mención, y el décimo fué un toro feo, mal armado y manso por añadidura.


Los cuatro restantes toros, el primero, cuarto, sexto y octavo, destinados á los rejoneadores, pertencían à la ganadería del Sr. D. Emilio Infante; salieron bravos, dando lugar á que José Bento (de Araújo) se luciera en el primero, toreándole con gallardía y colocándole magníficos rejones.

El sexto, toreado por el distinguido caballero amador D. José de Mascarenhas, fué lidiado magistralmente, colocándole cinco rejones grandes y uno pequeño superiorísimo, obteniendo una de las más grandes ovaciones que se han visto en nuestra plaza.

Morgado de Covas, al octavo, que fué un toro voluntario para el caballo, lo rejoneó con valentía, pero con poco lucimiento, por tener que luchar con su jaco, y lo mismo le ocurrió á su colega Fernando Ricardo en el cuarto.

Y hasta el domingo 14, en que veremos á Lagartijillo chico, que hace años no viene al Campo Pequeño.

MANUEL JOAQUIN GÓMEZ.

In EL TOREO, Madrid - 26 de Julho de 1907

13 DE SETEMBRO DE 1891 - PARIS: 17ª CORRIDA DA TEMPORADA COM O CAVALEIRO JOSÉ BENTO DE ARAÚJO

 

Bibliothèque nationale de France


FOYERS ET COULISSES

Demain dimanche, à trois heures, dix-septième grande course de taureaux aux arènes de la rue Pergolèse.

Au programme: Angel Pastor, Le Mateïto et leurs cuadrillas, José Bento de Araujo, caballero en plaza, et les picadores.


Le soir, à huit heures et demie, Cinq mois au Soudan et l'Avenir.

In LE PETIT JOURNAL, Paris - 12 de Setembro de 1891

2 DE FEVEREIRO DE 1898 – RIO DE JANEIRO: O CAVALEIRO JOSÉ BENTO DE ARAÚJO REGRESSA A PORTUGAL

 

Biblioteca nacional do Brasil


EM VIAGEM

Parte hoje para Portugal, onde vai organisar a cuadrilla que deve trabalhar na praça das Laranjeiras, na proxima época tauromachica, o estimado cavalheiro José Bento de Araujo.

In GAZETA DE NOTICIAS, Rio de Janeiro - 2 de Fevereiro de 1898

24 DE JULHO DE 1892 - PARIS: UMA CORRIDA COM ESPECTADORES ESPECIAIS...


 

Bibliothèque nationale de France

COURRIER DES THÉATRES

Dimanche dernier, la mission Mizon assistait aux courses de taureaux aux arènes de la rue Pergolèse; les indigènes El-Hadj Mohamed et Ahmed Meekhan ainsi que la jeune Snabou ont manifesté leur satisfaction, d'assister à ce spectacle tout nouveau pour eux.

Du reste, la course a été des plus mouvementées et des plus intéressantes; Marius Monnier et son quadrille provençal ont énormément plu au public, en se livrant à des exercices de haute fantasie, il est vrai, mais néanmoins fort curieux. Ils ont combattu corps à corps deux taureaux à la fois et les ont montés à califourchon comme un vulgaire cheval.

À propos de cheval, celui de Mlle Gentis est toujours un peu rétif, et il faut qu'il soit monté par une ecuyère de sa valeur pour qu'elle arrive à planter ses javelines, ce à quoi elle réussit très bien.

 


José Bento de Araujo a été également très applaudi ainsi que Mateïto et sa cuadrilla et les picadores qui, tous, ont rivalisé de courage et d'habileté.

Jeudi prochain, Marius Monnier et son quadrille feront leurs adieux au public parisien; le même jour, de nouveaux quadrilles espagnols seront présentés, ce sont ceux de Francisco Granja et Juan Ripoll, qui sont très goûtés au-delà des Pyrénées.

Nous donnerons ultérieurement le programme détaillé.

In LE PETIT PARISIEN, Paris - 27 de Julho de 1892


NOTA

O francês Louis Alexandre Antoine Mizon (1853- 1899), que deu o nome à Missão Mizon referida no artigo do PETIT PARISIEN sobre a tourada, é um oficial de Marinha e explorador.

Retrato de Antoine Mizon tirado por Eugène Pirou

Poucos dias depois da tourada, mais exactamente a 10 de Agosto de 1892, os membros da segunda Missão Mizon embarcam em Pauillac, a bordo do navio Ville-de-Céréa.

O explorador Mizon suicida-se a 11 de Março 1899 no Oceano Índico por razões desconhecidas.

Link útil: http://ecole.nav.traditions.free.fr/pdf/LouisMizon.pdf

1 DE JANEIRO DE 1899 - RIO DE JANEIRO: "GRANDIOSA CORRIDA DE 8 BRAVOS TOUROS" COM 3 CAVALEIROS PORTUGUESES E UM TOUREIRO BRASILEIRO PARA APOIAR O "GABINETE PORTUGUEZ DE LEITURA" NO BRASIL

 

In GAZETA DE NOTICIAS, Rio de Janeiro - 1 de Janeiro de 1899

5 DE MAIO DE 1907 - LISBOA: CORRIDA EM TARDE FRIA E DE VENTANIA NA PRAÇA DO CAMPO PEQUENO



Biblioteca nacional de España

Desde Lisboa

5 de Mayo.

PLAZA DE CAMPO PEQUEÑO

Séptima corrida. — Toros de Emilio Infante. — Espadas, los dos hermanos Bombitas.

Por poco no tenemos el gusto de aplaudir á Ricardo Torres, pues el día se presentó frío, cayendo agua si Dios la daba hasta el meio día, en que el cielo dejó de obserquiarnos con ese líquido.

Ricardo, que venía con ganas de torear, dijo:

¡Vaya un día pa lucirse uno!

En fin, la corrida se echó fuera, pero la tarde fría y ventosa como no cabe más; por esta cusa, la concurrencia fué muy escasa, y sólo hubo menos de media entrada.

A la hora fijada se presentó en el palco regio su majestad la reina D.ª Amelia, y los infantes D. Alfonso y D. Manuel.


Se lidiaron diez toros, pero todos han salido mansos perdidos, á no ser el séptimo, que fué bravo y noble, y el quinto que cumplió á duras penas.

Los dos Bombitas en el quinto cogieron los palos y enloquecieron al toro y á los aficionados con sus jugueteos, en que mostraron valor, faculdades y saber.

Cita Ricardo dos veces al cambio, pero comprendiendo que el toro no quería floreos, cuartea un par magnífico. Entra Manolo y deja par y medio buenos.

Empuña Ricardo la muleta y da un pase muy ceñido, apoderándose del toro de una manera que no es para descrita, sino viéndola.

El toro acabó revolviéndose y procurando hacer daño.

El público ovacionó mucho á Ricardo.

Pero donde el entusiasmo ha sido delirante, fué en el séptimo, que salió como un rayo de los chiqueros.

Morenito paró en la suerte de gayola.

Los espadas cogieron las banderillas, y Ricardo dejó un gran par al cambio, repitiendo con otro igual, entusiasmando á la concurrencia.

Manolo puso medio par, repitiendo con uno entero al cambio.

Ricardo empuñó la flámula y ejecutó la faena más brillante y artística que puede imaginarse, entre olés, bravos y aplausos, y remató con un simulacro á volapié, entrando derecho como una flecha.

La ovación fué delirante.


Los rejoneadores José Bento (de Araújo) y Casimiro, muy bien, sobresaliendo el primero por la manera artística y valiente con que rejoneó al cuarto toro.

Des los banderilleros, sobresalió Cadete en banderillas, y Antonio Soriano (Maera) en banderillas y en la brega, en que es insustituible.

Un bravo á Maera.

MANUEL JOAQUIN GÓMEZ.

In EL TOREO, Madrid - 14 de Maio de 1907

26 DE OUTUBRO DE 1891 - PARIS: MAIS DE 15.000 ESPECTADORES NA 23ª CORRIDA DA TEMPORADA

 

Bibliothèque nationale de France

COURRIER DES THÉATRES

Plus de quinze mille personnes assistaient hier, aux arènes de la rue Pergolèse, à la vingt-troisième course de taureaux. Elle a été très intéressante. Valentin Martin, José Ruiz, José Bento de Araujo et les picadores ont été très brillants et ont obtenu un succès mérité.


Dimanche prochain, vingt-quatrième course.

In LE PETIT PARISIEN, Paris - 27 de Outubro de 1891

30 DE JULHO DE 1899 - BELÉM: CORRIDA À ANTIGA PORTUGUESA COM ARTISTAS PROFISSIONAIS EUROPEUS E UM CAVALEIRO AMADOR BRASILEIRO



Biblioteca nacional do Brasil

Toiradas

Está despertando grande enthusiasmo a corrida para o proximo domingo, á Antiga Portugueza, em que toma parte, como Netto, o estimado e conhecido amador o sr. Luiz Rosa, que montará o soberbo cavallo Dartanhã, para combate.


Para este espectaculo, que pronette ser pomposo, tem sido grande a procura de camarotes e bilhetes.


In O PARÁ, Belém - 29 de Julho de 1899

20 DE SETEMBRO DE 1891 - PARIS: 18ª CORRIDA DA TEMPORADA COM TOUREIROS ESPANHÓIS, FRANCESES E O CAVALEIRO PORTUGUÊS JOSÉ BENTO DE ARAÚJO


 

Bibliothèque nationale de France


COURRIER DES THÉATRES

Dimanche prochain, à 3 heures, 18ème grande course de taureaux aux arènes de la rue Pergolèse.

Au programme: Valentin Martin, la Mateïto et leurs cuadrillas, José Bento de Araujo, caballero en plaza, et les picadores.

Les taureaux, fraichement débarqués aujourd'hui, nous promettent une course mouvementée.

Georges Boyer.

In LE FIGARO, Paris - 17 de Setembro de 1891

8 DE OUTUBRO DE 1899 - BELÉM: ÚLTIMA CORRIDA DA TEMPORADA

 
Biblioteca nacional do Brasil

THEATROS, SALÕES E CIRCOS

COLYSEU

No Colyseu Paraense realisar-se-á no domingo a ultima corrida da presente epocha, para a qual se preparam grandes attractivos.

Novamente se apresentará o distincto cavalleiro José Bento (de Araújo) e por especial fineza o sportman sr. Jayme Abreu.



Serão corridos 6 bravissimos toiros portuguezes, entre os quaes dois chegados ultimamente e que pela primeira vez entram na arêna.

Um abastado lavrador offerece 4 toiros apartados a capricho n'uma das principaes fazendas de Marajó.

In O PARÁ, Belém - 3 de Outubro de 1899

1 - 2 DE NOVEMBRO DE 1891 - PARIS: ÚLTIMAS CORRIDAS DA TEMPORADA

 

Bibliothèque nationale de France

FOYERS ET COULISSES

À l'occasion des fêtes de la Toussaint, il y aura deux courses de taureaux dimanche et lundi. Ce sont les avant-dernières.

Au programme:

Valentin Martin, José Ruiz et leurs  cuadrillas, José Bento de Araujo, caballero en plaza, et les picadores.

La dernière course est annoncée pour le dimanche 8 novembre.

Pédrille.

In LE PETIT JOURNAL, Paris - 29 de Outubro de 1891

9 DE OUTUBRO DE 1898 - RIO DE JANEIRO: MAIS UMA TOURADA COM CORAJOSAS "NIÑAS TORERAS"


 

Biblioteca nacional do Brasil

SPORT

TOUROS


Uma tarde cheia, a de domingo. A elegante praça das Laranjeiras quasi cheia. O tempo um pouco velado, a brisa ruidosa e a viração subtil.

Á hora do programma, presente no seu logar especial o gordo Ximenes, o clarim, aliás sempre um pouco fanhoso, deu o signal de começar o combate. Ao som de uma marcha tocada pela banda do 7º com carneiro branco e tudo, entraram na arena os guapos e avantajados cavalleiros José Bento (de Araújo) e Adelino Raposo, cercados pelo seu sequito de niñas, capinhas, espadas, forcados e moços do curro.

Feitas as cortezias segundo o ritual, voltou á arena o cavalleiro José Bento (de Araújo).

Esperou a sorte de gorrila.

O bicho não investiu. José Bento (de Araújo) procurou cital-o outra vez — em vão. Ainda outra e o touro moita. Calabaça ferra-lhe um par de bandarilhas, uma das quaes entre os cornos.

José Bento (de Araújo) cita-o outra vez e o bicho — moita!

Afinal José Bento (de Araújo) retira-se e então Calabaça consegue enfeital-o com alguns ferros. É que o bicho havia tido uma questão com o cavallo de José Bento (de Araújo) e não quiz entender-se com elle de fórma alguma. Pechuga faz alguns passes com limpeza e Cabeça cai-lhe bem na dita apparecem as chocas e a fera vai para o curral tratar as feridas e comer alfafa.

O segundo touro deu um milrado. Investiu, mas na occasião de dar a sorte negou-se. Com muito trabalho, Calabaça e Xavier espetaram-lhe alguns ferros.

Cruz esperou o terceiro touro. Fez um quiebro.

Rocha junto á trincheira citou o bicho. Metteu bem um par de bandarilhas; mas o touro colheu-o junto ás taboas. Felizmente só houve o susto. E Xavier e Rocha e Cruz ainda o enfeitaram com alguns ferros. O ultimo de Cruz foi um primor.

Depois de ligeiros passes por Pechuga, tocou a péga. Dous ou tres forcados foram sacudidos gentilmente, mas afinal o touro foi pegado e por signal bem mal pegado.

Adelino picou o quarto touro. E aproveitou-o bem, enfeitando-o com meia duzia de ferros largos e um curto que provocou grande enthusiasmo.

Vieram depois os garraios para as niñas. Os garraios levaram alguns ferros, postos indifferentemente no lombo, nas pernas, etc. Em compensação as niñas levaram mais boléos do que ferros elles levaram.

Mas são do diabo ou de borracha aquellas niñas; não há chifradas que as inutilisem e a respeito de coragem conhecemos muitas niñas que não lhes chegam aos calcanhares. Muito applaudidas, muito festejadas e quiçá muito desejadas tambem as valentes niñas.

O 7º touro, depois de haver passado lindamente sob o salto de Xavier, que com a vara o esperou para a gaiola, investiu para Pechuga, que o esperava em pose elegante, de verdadeiro toureiro. Fez um quiebro, mas só uma farpa ficou no bicho.

Depois foi um nunca acabar de bandarilhas, postas com grande precisão e brilho. E veiu elle com a muleta, e fez bellos passes e simulou com felicidade a sorte da morte. Numerosos bravos, palmas, chamados, emfim o delirio.

Adelino Raposo, como o outro que diz, fez brilhaturas no 8º touro, um bello bicho. Era cital-o e — zás! — farpas estaladas, terminando por um ferro curto, posto com uma extraordinaria precisão. Outras palmas, outros bravos, outros chamados e outro delirio


A corrida foi portanto bellissima, de contentar os mais exigentes, e o seu clou não foi nada disso que ahi deixamos dito, mas a pega do Zé Cabeça ao 9º touro, o da troupe Paulino. Depois de ter tentado pegar o bicho de costas e não lhe ter ficado nas hastes, Zé Cabeça bateu-lhe as palmas e — zás! — enbarbelou-se tão habilmente que o bicho, apezar dos seus bruscos e valentes derrotes, não conseguiu arrancal-o.

Pega intrepida!

In  GAZETA DE NOTICIAS, Rio de Janeiro - 11 de Outubro de 1898

17 DE NOVEMBRO DE 1898 - RIO DE JANEIRO: CORRIDA À ANTIGA PORTUGUESA PARA CELEBRAR TOMADA DE POSSE DO PRESIDENTE DO BRASIL E PRESENÇA DO CRUZADOR PORTUGUÊS ADAMASTOR

 

Biblioteca nacional do Brasil

SPORT

Á ANTIGA PORTUGUEZA

Uma tourada esplendida a primeira tourada nocturna, realisada ante-hontem, em honra do conselheiro Ferreira do Amaral e dos officiaes do Adamastor.

Mesmo sem o condimento especial ser uma corrida à antiga portugueza, com o Neto, os forcados na casa da guarda, a mula das farpas e os pagens, a tourada de quarta-feira teria servido a satisfazer as exigencias dos aficionados mais incontentaveis. E isto porque o gado cumpriu excepcionalmente e porque os artistas, num despique louvavel, trabalharam com vontade e discursaram a valer.

O publico, por sua vez, acudiu numa concorrencia numerosa e brilhantissima e conservou-se, durante toda a corrida, numa afinação de enthusiasmo muito merecido pelos artistas e muito gentil para com os officiaes e para os marinheiros do cruzador portuguez.

A fanfarra do Adamastor, composta apenas de 12 figuras, foi delirantemente applaudida nos trechos sérios, nos fados e outras musicas populares que executou magistralmente antes da corrida e durante o intervallo. As cortezias foram feitas ao som do hymno da carta, ouvido de pé e de cabeça descoberta por aquellas cinco mil pessoas enthusiasmadas.

O commandante e a officialidade do Adamastor assistiram á tourada, acompanhados do Sr. Camello Lampreia, encarregado de negocios de Portugal, em tres camarotes lindamente enfeitados de bandeiras e sanefas das cores da bandeira portugueza.

No intervallo, foram offerecdidos pelos sympathicos cavalheiros directores da companhia uma taça de champagne aos bravos officiaes da marinha portugueza e ao Sr. capitão de mar e guerra Ferreira do Amaral um vistoso ramo de flôres artificiaes, preso a uma palma por fitas azul e branca em que se lê uma delicadissima dedicatoria.

Por seu turno, o Sr. commandante do Adamastor brindou aos bravos cavalheiros com um bello ramilhete, agradecendo-lhes a amabilidade que com aquella brilhante festa lhe faziam.

Ao terminar a corrida, foram os distinctos officiaes portuguezes acompanhados por todos os artistas e por enorme multidão de espectadores, que ergueram enthusiasticos vivas ao partirem os carros especiaes que a companhia do Jardim Botanico puzera ás ordens do Sr. conselheiro Ferreira do Amaral e dos seus commandados.

As cortezias feitas pelos tres cavalheiros Tinoco, José Bento (de Araújo) e Adelino Raposo, acompanhados de toda a cuadrilha, foram procedidas pela apresentação do Neto, o Ezequiel, que, depois dos cumprimentos á praça, montado em um tordilho adestrado, voltou á arena, ao galope de um cavallo negro, a receber as ordens da intelligencia, que transmitiu durante toda a corrida, com promptidão e coragem, molhando a mão d'uma feita, em recurso, como lhe cumpria, mas não conseguindo evitar que o corcel, pouco prompto no arranco, fosse beijado e mesmo entalado contra as taboas umas duas ou tres vezes.

O primeiro touro coube a Alfredo Tinoco, que lhe poz dous ferros á estribeira, recebendo o novo alazão dous beijos em resposta, que obrigaram o correcto cavalleiro a mudar de ginete. Montado no ruço de José Bento (de Araújo), ainda poz no bicho tres ferros longos e um curto, de primeira ordem. Depois de quatro passes de capota do Pechuga, bateu-lhe as palmas o José Cabeça, que foi pelos ares, mas voltou á carga, fazendo uma péga real.

O primeiro ferro posto por Alfredo Tinoco foi offerecido "ao Sr. commandante Ferreira do Amaral, á marinha portugueza, a Portugal".

O segundo bicho foi enfeitado por Calabaça com dous e meio pares e pelo Rocha com dous pares. O touro, que era um raio no primeiro estado, alcançou o cavallo do Neto, que se defendeu cravando-lhe um ferro. Morenito passou-o de capote regularmente, ajudado sem motivo por Pechuga, porque a fera repunha-se bem a todos os capotazos.

O terceiro coube a Xavier, que lhe poz á gaiola um bom par de bandarilhas, seguido de mais dous, e a Morenito, que lhe cravou par e meio, rematando a sorte falha por uma cambalhota elegantissima, de que se levantou teso como um catita.


O quarto touro sahiu para José Bento (de Araújo), que lhe metteu o primeiro ferro, em sorte offerecida ao Sr. Ferreira do Amaral e ao Sr. Camelo Lampreia; mas um ferro á estribeira, um á meia-volta, dous á tira; um curto, tambem á tira, riquissimo, offerecido á rapaziada de bordo, e um outro tambem curto e á tira, aos do Club dos Amadores, com o tricorne atirado no grupo dos apreciadores enthusiasticos do sector n. 2.

Depois de alguns passes do Pechuga, o Antonio bateu-lhe as palmas, um tanto desengonçado, e foi longe: o Fatal encornou apenas na haste direita, aguentou-se, repondo-se bem, mas não rematou a péga porque os companheiros andavam por longe, a ver o effeito da olluminação.

Terminado o intervallo de estylo, veiu á arena o quinto bicho, que deu a Xavier um bom salto de vara e foi enfeitado por Pechuga com um ferro em quiebro, outro á meia volta, ao sopé e um par com o touro parado, que até parecia castigo; Morenito, mais calmo poz dous bons pares de bandarilhas, em sorte, fazendo tres sahidas falsas de mestre. Pechuga passou a féra de muleta, sem grande brilho, e simulou a morte fóra de tempo. Antonio fez n'este touro uma boa péga.

O sexto touro coube á patuléa portugueza, que offereceu as primeiras sortes ao grupo de marinheiros portuguezes que assistiam á corrida, logo por baixo da fanfarra no sector n. 2. Dos muitos pares de bandarilhas com que o bicho foi enfeitado, é de justiça destacarmos os que foram postos por Calabaça, que estava em maré de sorte.

O ultimo touro veiu á praça para Adelino Raposo, que poz o primeiro ferro, á garupa, em sorte offerecida ao Sr. commandante Ferreira do Amaral; o segundo á meia volta, rematado á garupa; o terceiro, á tira "em agradecimento ao gentilissimo povo brasileiro, que viera honrar com a sua presença a festa offerecida aos marinheiros portuguezes"; o quarto, á meia-volta; e finalmente dous ferros curtos, ambos á meia-volta.

Sem preparo bastante, acercaram-se os forcados da féra, que os punha em debandada a cada investida, e que foi cuspindo, um após outro, o Antonio (que se desembolou umas poucas de vezes), um magricelas comprido que já alli vimos fazer uma boa péga, o José Cabeça, o Chico, á futrica, todo o bando em summa, que acabou olhando em supplica o intelligente, pouco resolvido a mandar recolher a féra.

O Sr. intelligente entendeu, e as chocas sahiram, pondo termo á balburdia e limitando talvez a doze metros os pontos falsos a empregar.


Amanhã haverá no Club Tauromachico Federal grandiosa corrida de sete bravissimos touros portuguezes.

In  GAZETA DE NOTICIAS, Rio de Janeiro - 19 de Novembro de 1898